- qırmanc
- whipqırmanclamaq – whip
Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət. 2014.
qırmanc
Look at other dictionaries:
sövt — ə. qırmanc, qamçı, taziyanə ə. səs, səda … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dürə — I (Şuşa) təbil çubuğu. – Bu çox yaxşı dürədi II (Şuşa) 1. qırmanc, qamçı. – Ata bir dürə çəkdim, sıçradı 2. bax dirə. – Qurşağını aç, dürə qayırax ◊ Dürə tutmax – divan tutmaq. – Sənə bir dürə tutaram ki… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
taziyanə — f. 1) qamçı, qırmanc; 2) tənbur və b. musiqi alətlərini çalmaq üçün sümük və ya buynuz qırığı; 3) m. vasitə, səbəb, alət; 4) qısa satirik şeir növlərindən biri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fınxırtı — is. Fınxırarkən çıxarılan səs; fınxırıq. İnəyin fınxırtısı. Fınxırtı səsi. – Qırmanc səsi atların fınxırtısına qarışdı, ancaq fayton yenə də irəliləmədi. M. Hüs.. Ancaq atların burnundan çıxan fınxırtılarla ayaqlarının altından qopan xırdaca… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qamçı — is. Heyvanları vurmaq, yaxud hürkütmək üçün bir ağacın ucuna bağlanmış ip, dəri və s. ; şallaq, qırmanc. Arabaçı atları saxladı, düşdü yerə. Sonra qamçını arabanın içinə tullayıb getdi. C. M.. Bu zorbalıqda ayı mənim qamçımın qorxusundan hələ bir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)c — is. Heyvanları sürərkən vurmaq üçün kirişdən, dəridən, ipdən və s. dən qayrılan uzun dəstəli qamçı; şallaq, tatarı. Salman kişi də arabanın boyunduruğuna oturdu, . . əlindəki uzun qırmancını havada bir neçə kərə şatlatdı. A. Ş.. Faytonçu qırmancı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clı — sif. Əlində qırmanc olan. Arada gəzən əli qırmanclı nəzarətçilər «tənbəllik» edənləri döyəcək(dilər). M. Rz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tatarı — is. Qırmanc, qamçı. Çiynində tüfəngi, döşdə qatarı; Belində xəncəri, əldə tatarı. H. K. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
taziyanə — is. <fars.> köhn. 1. Qırmanc, qamçı. <Koroğlu> Qırata bir taziyanə vurdu. «Koroğlu». 2. məc. ədəb. Kiçik satirik şeir. Sabirin taziyanələri … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zol-zol — 1. sif. Zollar, zolaqlar şəklində olan. // Üzərində zolaqlar olan. Zol zol parça. Zol zol etmək – 1) bax zol çəkmək («zol 1»də); 2) zolaqlar şəklində izlər əmələ gələnə qədər qırmanc, şüv və s. ilə vurmaq. Əndamını zol zol elədi. // Zərf… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
